Warhammer - 30-dniowe wyzwanie

Ha! Cała Polska wielbi wrześniowego Warhammera, więc nie będę siedział w kącie i wtrącę swoje trzy miedziaki. Na luzie, bez trzymania się zadań i terminów, ignorując niewygodne fakty i obracając pytania o 180 stopni będę mącił i mataczył.

Jak zacząłem grać w Warhammera

Zacznijmy od tego, że nie kupiłem Warhammmera. To nie-wydarzenie bez wątpienia sprawiło, że Młotek nie odcisnął trwałego śladu na moim erpegowym CV. Niemniej w Warhammera grywałem w miarę często, a z dostępem do podręcznika nigdy nie miałem specjalnych problemów, bowiem w czasach, kiedy o zakupie decydowała data stempla pocztowego, wiele ze zdobyczy podwórkowych znajomych wchodziło w poczet dóbr semi-wspólnych. Młotek poszedł jednak w odstawkę wraz z nastaniem "złotej ery" polskiego RPG i moim pierwszym osobistym podręcznikiem.

Ulubiona grywalna rasa i Postać, którą chciałbym zagrać

Niziołki, tudzież halflingi.

Co ciekawe, nigdy nie miałem okazji zagrać przedstawicielem tej rasy. Niemniej niziołki uważam za rasę, która daje prztyczka w nos wszystkim honorowo naburmuszonym krasnoludom i elfom, jakich zwykło się kreować, by świat był odpowiednio szary. Poza tym profesja kucharza serwujący bombowe przekąski w niziołczym wykonaniu to byłby cymesik.

Na plasterki!

Ulubiona edycja

Żadna.

Najczęściej grałem w edycję pierwszą. Kilka sesji w edycję drugą utwierdziło mnie w przekonaniu, że żadne znaczące postępy nie zaszły. W trójkę nie miałem okazji zagrać. Szczerze mówiąc, trudno byłoby mi wskazać edycję, która by mnie zachwyciła.

Za to z zainteresowaniem spoglądam na wszelkie próby utylizacji oryginalnej mechaniki (jak Zweihander czy Revised). Kto by pomyślał, że nie trzeba grać postaciami, które mają problem z zawiązaniem rzemyka u sandałów!? Zatem gdybym miał ponownie wyruszyć do Starego Świata, eksperymentowałbym z wariacją powyższych zasad.

Ulubiona profesja

Łowca czarownic i Szczurołap.

Przez długi czas Łowca czarownic stanowił dla mnie esencję Warhammera. Człowiek, który (niemal) samotnie tropi i zwalcza wszelkie przejawy Chaosu - plugawe spiski, machinacje demonów, mutacje. Człowiek negujący mroczne zakusy na dobrobyt Imperium Sigmara i inne cywilizowane krainy. Człowiek, którego wyroków boją się wszyscy, bo każdy jest podejrzany (wiwat tabela mutacji). Później zacząłem doceniać nieco inną profesję. 

Szczurołap to z kolei esencja Jesiennej Gawędy - tkwi po uszy w g... (wręcz dosłownie) i tłucze małe bestyjki, bo większe zeżrą go na śniadanie. Serio, kto by chciał grać Szczurołapem? Z czasem uderzyła mnie jednak myśl, że Szczurołap musi być prawdziwym badassem, by przetrwać w swej profesji chociaż kilka lat. Wszak na co dzień przemierza ciemne, cuchnące tunele podmiejskiego labiryntu, styka się z plugastwem ukrytym pod brukowanymi ulicami i walczy na pierwszej linii frontu ze szczurzym zagrożeniem. A warto pamiętać, że przeciętny szczur w Starym Świecie wygląda tak.

Spotkanie ze Szczurołapem to nie przelewki. Trzeba się przygotować!

Ulubiony kraj w Znanym Świecie

Bretonia - bo podobają mi się wypasieni rycerze na okładkach podręczników do bitewniaka :P

Ulubiony zestaw kości, kostka

Dowolny. Niezależnie od systemu odpowiedź pozostanie niezmienna. Nie fetyszyzuje moich kości.

Ulubione bóstwo

Taal. Po prostu czuję sympatię do bogów natury. Jest to niewątpliwie pozostałość z czasów, gdy byłem zafascynowany Robinem z Sherwood - wiecie Hern Myśliwy, Dziki Gon, te sprawy. Poza tym niezłe piwa warzą w imieniu leśnych bóstw. 

Ja jestem Taal, a ty jesteś liściem niesionym przez wiatr.

Ulubiony dodatek 

Za mało Warhammera eksploatowałem, by mieć jakiekolwiek pojęcie o dodatkach. Mimo wszystko mogę z dużą pewnością wskazać najgorszy dodatek - i nie będzie to Niezbędnik Gracza, a Trzewikowe opus magnum, czyli Władca Zimy. Po rozegraniu tej kampanii zacząłem niemal alergicznie reagować na wszelkie dżdży-zmy jesienno-błotne. Pójdziesz w lewo odmrozisz sobie nos, w prawo nabawisz się kataru, prosto zjedzą cię gobliny, a jak spróbujesz zawrócić, to cię rozstrzelają. To ja pójdę zagrać w coś innego.

Najbardziej dziwna, szalona sytuacja, jaka przytrafiła się podczas sesji

Z powyższej kampanii pochodzi też najdziwniejsza, czy właśnie najbardziej szalona sytuacja, przy której bledną najdziwniejsze improwizowane wyprawy na Pustkowia Chaosu - oto grupa bohaterów zmaltretowana na wszelkie możliwe sposoby (odmrożenia, złamania kończyn, ogólne wyczerpanie) ma powstrzymać armię goblinów, a MG nonszalancko rzuca, że i tak nas oszczędzał. WTF!?

Walkin' like a Warhammer hero

Ulubiona postać, którą grałem

Wieszczek, którego imienia zapomniałem. Postać, której statystyki równo ryły pokłady mułu na dnie rzeki Reik - niemal każdy test kończył się porażką. Pasmo niepowodzeń nie powstrzymywało go jednak przed wieszczeniem. A ponieważ przepowiadał głównie zagładę, śmierć i zniszczenie, MG z lubością wcielał jego wróżby w życie. Doświadczenia tej postaci nauczyły mnie jak bawić się pomimo mechaniki, mżawki i MG.

Ulubiony typ labiryntu lub lokacji

Naturalne środowisko Szczurołapa. HA!

Jeszcze parę PD i rozwinę się na Szczurołapa!

Ulubione stwory z bestiariusza

Uwielbiam wszelkie groteskowe monstra przewijające się przez karty podręcznika. Upadłych Slannów, którzy z poziomu przemierzającej kosmos rasy zostali zdegradowani do poziomu przerośniętych, brzuchatych żab. Żrące spaczeń szczury rozmnażające się w ciemnych tunelach pod miastami i konstruujące dziwaczne machiny. Gigantyczne ameby czające się programowo w wychodkach wszystkich zajazdów Starego Świata. Dwugłowego węża bez ogona. I nie zapominajmy o Żmirłaczu, tudzież Dżabersmoku!

Najlepszy mistrz jakiego miałem

Fleku, który prowadził nim nad Polską zawisły dżdżyste chmury.

Grafiki: AndyRM101, whirling_dervish, benjibot, David Wilson Clarke, nanagyei, One lucky guy